Zanim przejdziemy do kwestii bezpieczeństwa, nie zgodziłbym się, że te dwie rzeczy działają „równie dobrze”. Podczas gdy ranitydyna (antagonista receptora histaminowego 2 - H2A) jest lekiem o dobrej skuteczności, badania wykazały, że inhibitory pompy protonowej - PPI (takie jak omeprazol) są skuteczniejsze. (1, 2)

Jedno z tych badań stwierdza:

Leczenie podtrzymujące omeprazolem (20 lub 10 mg raz na dobę) jest lepsze od ranitydyna (150 mg dwa razy dziennie) w utrzymywaniu remisji u pacjentów z nadżerkowym refluksowym zapaleniem przełyku w okresie 12 miesięcy.

Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, University of Oxford, Medical Sciences Division w systematycznym przeglądzie PPI i H2A w GORD stwierdzają, że:

Pokazano odsetek przypadków wycofania badania z powodu działań niepożądanych związanych z lekiem [...]. W przypadku PPI odsetek rezygnacji ze zdarzeń niepożądanych wyniósł 2,5%, a dla H2A 4,2%. Tendencja do mniejszej liczby wycofań ze zdarzeń niepożądanych w przypadku PPI była znacząca - ryzyko względne 0,61 (0,41 - 0,91). NNH miał 50 (26-251). Oznacza to, że na każdych pięćdziesięciu pacjentów z refluksowym zapaleniem przełyku leczonych inhibitorem pompy protonowej nie wystąpią poważne komplikacje związane z leczeniem, które miałyby miejsce, gdyby byli leczeni H2A.

Dotyczy to tylko poważnych komplikacji. Szczegółowe listy możliwych skutków ubocznych i ich częstotliwości dla każdego leku można znaleźć w odpowiednich podsumowaniach charakterystyk produktów - ChPL. (4, 5)

(Edytuj: W przypadku długoterminowych skutków i zagrożeń może upłynąć wiele lat, zanim zostaną wykryte, dlatego bezpieczeństwo leków jest stale poddawane ponownej ocenie, zwłaszcza w ramach systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii. Było kilka bardzo niedawnych badań pokazujących, że mogą istnieć dodatkowe długoterminowe zagrożenia związane ze stosowaniem PPI, jak wyjaśniono w odpowiedzi hrabiego Iblisa).

Jednak w ciąży ranitydyna i inne H2A zostały sklasyfikowane jako leki klasy B, podczas gdy omeprazol został sklasyfikowany jako lek klasy C, drugi wynik został oparty na efektach wykazanych w badaniach na zwierzętach. Istnieje więcej danych dotyczących bezpieczeństwa w ciąży uzyskanych od ludzi dla ranitydyny niż dla omeprazolu. Klasa B jest uważana za bezpieczniejszą niż klasa C. Inne PPI są klasyfikowane jako klasa B. (6)

Ostatecznie wybór leku powinien należeć do lekarza, który zna specyfikę Twojego stanu i ogólny stan zdrowia. Co więcej, jeśli stan nie ustąpi (zapytałeś o długotrwałe stosowanie), lekarz powinien śledzić Twój stan i postępy w leczeniu.

1. Skuteczność i koszty omeprazolu w porównaniu z ranitydyną w leczeniu objawowej choroby refluksowej przełyku w klinikach podstawowej opieki zdrowotnej w Zachodniej Wirginii.

2. Omeprazol lub ranitydyna w długotrwałym leczeniu refluksowego zapalenia przełyku. The Scandinavian Clinics for United Research Group.

3. Systematyczny przegląd PPI i H2A w GORD

4. Ranitydyna SPC

5. Omeprasole SPC

6. Artykuł przeglądowy: Postępowanie w przypadku zgagi w ciąży

Ostatnie wyniki badań wskazują na poważne niekorzystne zagrożenia dla zdrowia związane z długotrwałym stosowaniem IPP. Leki te zwiększają ryzyko chorób serca, zwiększają ryzyko demencji i przewlekłej choroby nerek. Te niekorzystne skutki zostały dopiero niedawno wykryte. Związek z chorobami serca był kiedyś kontrowersyjny, ale ostatnio uzyskane dowody wskazują na silny związek przyczynowy. wyniki bardzo niedawnego eksperymentu na hodowlach komórkowych sugerują, że te skutki uboczne są spowodowane przez PPI wpływające na czynność śródbłonka.

Jak wspomniano w odpowiedzi Lucky'ego, PPI działają lepiej niż H2A, więc decyzja, który lek należy zastosować, musi być oparta na rzetelnej ocenie ryzyka przeprowadzonej przez lekarza. Obecne dowody sugerują, że przynajmniej PPI nie powinny być dłużej przepisywane, z wyjątkiem zapobiegania problemom zagrażającym życiu, takim jak krwawienie z jelit.