Chociaż byłoby pomocne, gdybyśmy wiedzieli, jakiego rodzaju jest to raport o patologii, przypuszczam, że prawdopodobnie opisuje on analizę biopsji lub chirurgicznie usuniętej próbki tkanki raka piersi.

W raku piersi od dawna wiadomo, że w niektórych, ale nie we wszystkich nowotworach, dochodzi do ekspresji receptorów hormonalnych, zwłaszcza estrogenu i progesteronu. Chociaż mechanizm jest skomplikowany, podstawową ideą jest to, że estrogen może wiązać się z komórkami guza i przyspieszać jego wzrost. Z tego powodu osoby z guzami wykazującymi ekspresję receptora estrogenowego są często leczone terapią hormonalną, która blokuje tę stymulację hormonalną. U kobiet przed menopauzą jest to zwykle tamoksyfen lub pokrewny lek, który bezpośrednio blokuje receptory. U kobiet po menopauzie stosuje się klasę leków zwanych inhibitorami aromatazy ( anastrozol, letrozol itp.), Które blokują produkcję estrogenu. Należy zauważyć, że tylko guzy, które wykazują ekspresję receptorów estrogenowych, reagują na tego typu leczenie hormonalne.

Częściowo z powodu dostępności tych terapii hormonalnych, a być może częściowo z powodu biologii samych guzów, rak piersi z ekspresją receptorów estrogenowych ma zwykle lepsze rokowanie niż rak piersi bez receptorów estrogenowych. Rokowanie może odnosić się do różnych wyników; w badaniach nad rakiem jest to zwykle przeżycie lub przeżycie bez raka. Pacjenci z rakiem piersi z obecnością receptorów estrogenowych mają zwykle lepsze wyniki niż pacjenci z nowotworami bez receptorów estrogenowych. Inaczej można to stwierdzić: obecność receptora estrogenowego ma korzystne znaczenie prognostyczne.

Raport o patologii (jeśli otrzymałem kontekst prawidłowy!) mówi, że większość (80%) komórek w próbce wyrażała receptor estrogenowy. Następnie komentuje, że jest to korzystne odkrycie.